Met groot verdriet vernam OSB VUB het overlijden van ere-rectoren Paul De Knop en Caroline Pauwels.

Als progressieve humanistische vereniging en deel van de VUB-gemeenschap trachten wij blijvend de band met onze Alma Mater aan te halen om mee te werken aan een een betere wereld. Onze gezamenlijke inspanningen verdwijnen echter in het niets in vergelijking met wat deze twee VUB-boegbeelden voor onze universiteit hebben betekend.

Toen rector Pauwels onlangs haar afscheid als rector aankondigde, was dit voor ons al een zwarte dag. Dat dit zo snel gevolgd zou worden door een zwarte week, kon niemand voorspellen. Het verlies van Paul en Caroline kunnen wij niet anders omschrijven.

Beide ere-rectoren waren voor ons sterke partners. Beiden geloofden in een sterke alumniwerking waarin OSB VUB een belangrijke rol opneemt.

Paul herinneren wij vooral als een scherpe en kritische geest. Als een modernist en innovator. Als sportman ging hij sportief om met kritiek, maar hij gaf niet op. Paul was ook een bouwer, letterlijk en figuurlijk. Zo pinde rector De Knop de Vrije Universiteit Brussel steviger vast op de internationale kaart, door samen te werken over (taal)grenzen heen. Hij was ook de grondlegger van de vele bouwprojecten die vandaag op en rond de campus nét afgerond zijn of nog in hun steigers staan.

Daarbij behield hij steeds aandacht voor de waarden van de VUB. Zo liet hij in 2011 in een interview nog optekenen dat de Vrijheid van onze universiteit niet aangetast mag worden, ondanks de (financiële) uitdagingen waar we voor stonden en nog steeds staan.

Na rector De Knop kwam Caroline aan het roer te staan. Gewoon "Caroline". Zij richtte haar ideologische pijlen op de Stad Brussel en maakte een erezaak van verbondenheid binnen de VUB-gemeenschap. Door diverse groepen samen te brengen op de door Paul gebouwde 'nieuwe' campus werkte zij aan de versterking van één VUB-gemeenschap. Ze zorgde voor eenzelfde verbondenheid tussen universiteit en maatschappij, door haar kenmerkende sterke communicatie. Wie met haar sprak, voelde trouwens meteen dat zij geen ambt invulde op de universiteit, maar dat zij de universiteit beleefde in de wereld. Zij was gedreven en empatisch. Zij toonde ons dat een universiteit bovenal menselijk en maatschappelijk geëngageerd moet zijn.

Wat ze vooral met elkaar gemeen hadden? Ze hebben zich tot de laatste snik ingezet voor anderen. Paul stichtte het VUB-UZB Paul De Knop-fonds voor immunotherapie. In een interview erkende hij dat dit fonds voor hem te laat komt, maar dat hij van zijn positie gebruik wil maken om anderen te helpen. Ook Caroline, die reeds van in het begin sociale accenten in haar beleid legde, zou uiteindelijk het VUB Caroline Pauwels-noodfonds oprichten om de uitval van studenten met financiële, materiële of psychologische moeilijkheden te vermijden.

Het gemis van deze twee boegbeelden van de VUB en het vrijzinnig humanisme zal groot zijn; en dat zij veel betekend hebben, staat buiten kijf. Uit alle politieke en maatschappelijke hoeken weerklinkt hoe jammerlijk het verlies van Paul en Caroline is. Hen eren kunnen we doen door hun projecten verder te doen leven, groeien en bloeien, om zo verder te bouwen aan een warme, innovatieve en bovenal vrijzinnig-humanistische Vrije Universiteit Brussel.

Hoewel wij zoals iedereen hetzelfde, pijnlijke verlies voelen, willen wij als OSB VUB meer doen. Ter nagedachtenis van Paul en Caroline brengen we hun twee fondsen in herinnering. Zodat hun bijdrage aan mens en maatschappij nog in de verre toekomst merkbaar zal zijn.

Meer info is te vinden op:

https://www.vub.be/caroline-pauwels-noodfonds#over-vub-caroline-pauwels-noodfonds

https://www.vub.be/foundation/fondsen/vub-uzb-paul-de-knop-fonds#vub-uzb-paul-de-knop-fonds